Spotykamy się, aby uczcić pamięć tych, których marzenie o wolności i godności sprawiło że zdecydowali się na heroiczny zryw. To marzenie o wolnej Polsce i wolnej Warszawie, ale Powstanie Warszawskie było także krzykiem o godność człowieka, symbolem buntu przeciw upokarzaniu i poniżaniu. Czcimy pamięć młodych bohaterów i bohaterek tamtych dni ale też wszystkich bezbronnych ofiar cywilnych – mieszkańców i mieszkanek Warszawy. 18 tyś powstańców i prawie 200 tyś cywili -kobiet, dzieci, mężczyzn zapłaciło najwyższą cenę za marzenie o wolności. Ponad 22% powstańców to kobiety, żołnierki, sanitariuszki, łączniki. Warto o tym pamiętać….
Mówi się dziś wiele o zachowaniu pamięci i szacunku do powstańców ale równie ważne jest abyśmy wsłuchali się w ich głos, w to co mają dziś nam do powiedzenia. A oni mówią o szacunku, tolerancji i o tym by nie być biernymi i obojętnymi wobec zła, odczłowieczania, wykluczenia, i mowie nienawiści wobec różnych grup społecznych. Słuchajmy uważnie tych którzy byli świadkami zbrodni do jakich doprowadził faszyzm. Niech pamięć, historia tamtych dni i słowa powstańców, będą dla nas lekcją i drogowskazem.
Cześć i chwała bohaterom. Wieczna pamięć poległym. Nigdy więcej wojny!